Zamansız Yersiz
Yazamadım bir şiir
Zamansız, yersiz kalır diye. Boşlukta salanır ayakları Zamansızdır ya bazen söz şiir Söyleyemeyeni çeker Yağlı urgandır Ayakları boşlukta sallanır. Bazen zamansızdır söz Olmamış büyümemiş gövdesi Daha taze, daha yeni... Kırılır kalbine değince aksi Ham şiir kırılır Kırar kalbi Kemale ermeden söylenince sözün körpesi Söylenmeden, yazılmadan kalır. Köklerim neden sabitlenmez Hep havada mı kalacak Haydi gidelim diyor; Nefsim, şeytan. Durmak yosun tutturur ya insana. Durmadan nasıl büyüsün düşüncem Bir doğru olan hakikat üzerinde durmalı Kökleri derine inmeli ilmin Yüzeysel düşünceleri Küçük bir batıl rüzgarı bile devirir. Bilemedim zamanı yeri Zamansız yersizim şimdi. Ne yöne dönsem açık Ne yöne dönsem kapalı Adım adım yürümelerim saplandı Karanlık üstüne karanlık gerdim ki: Işık her yerde Gözlerim kamaştı. Ne yöne gitsem Yersiz zamansız; Her yer ışık, her yer karanlık şimdi. Dur, Yüreğim dur: Çırpınmak koca okyanusta Bir yön var haktan yan Bir yön ki oku Yaratan Rabbin adına. Zamansız ve yersiz değilim Elhamdülillah Yerim bu, zamanım bu. Gökten saf saf melekler inmede gördüm Her şey Allah’lı bakınca güzel Her şey Rabbimin hitabı. (Eylül 2011 İstanbul) |
nefsi emmarenin bilinmez fendi gönül şehri bahrı nil olmayınca."