ölüm/le yaşıyorum ölmeden
kaçırma hayat gözlerini benden
ben nasıl geldim bu hale sattın beni ilk önce duman oldun sonra zehir boyadın gözlerimi posta gizledin dostu hayali aşk diye uzattın korkuma hep buz attın geceye saldın yüreğimi dolaştım sokak sokak gözlerimde kuduz bakışlar içim dışım bi dünya ağaçlar benimle koşuyor korku akıyor buz gibi paçamdan kaçırma hayat gözlerini benden daha kaç kişiyi yaktın ben gibi niye biz niye yokmu başkası niye umudum vardı benim hayellerim vardı sımsıcak gözlerim kan revan yok ki bir dal uzatan ölüyorum yirmimde yetmişlik ciğerlerim soluksuz üstüm başım ikinci el çoraplarım parmaksız bank izleri sırtımda herkesin tiksindiği bi beden neden neden hayat neden ölüm/le yaşıyorum ölmeden ölüm/le yaşıyorum ölmeden |
/ne yazıkki
üstüm başım ikinci el
çoraplarım parmaksız
bank izleri sırtımda
bir çok insanımız var bu şekilde yaşamaya çalışan.kutlarım şairim