Huzursuz uyanışların henüz başındayım.
Kırıklarım çogaldı, sırlarım arttı.

Kendimi ele verdim buna rağmen.
El altındayım.
Upuzun kuyrukta sıradayım,

Çamuru hissediyorum ve kirli beyazı.

Güneşte almıyorum zaten..
Kırışıklarım çoğalmalı, kırıklarımda.
Büyüttüğüm örtmeli üstümü.
Sahte olmalı dişlerim ve bir bardak suda beklemeli.
Ölmeliyim ama yaşlanmalıyım önce !

Ya günahsız ölmeli yada hayata doğmamalı .
Yerçekimsiz, havada kalmalı yalanlar gibi.

Süresiz sıkı sevmeli, bedeni sarmalı, kontrolsüz güvenmeli ve kirletmemeli bedeni.

Hayatın parmak ucunda soğuğu hissediyorum.
Tabandayım, yüküm ağır ama canım içerde, çıkmadı henüz.
Nefes alıyorum da vermeye kıyamıyorum...


Halsiz yürüyüşteyim.
Sıkkın, rahatsız.,
Tuttuğum etin gözleri kan.
İştahım yok.
Seni seviyorum ama nasıl seviceğimi bilmiyorum.


Gözüm akıyor, rüyam ıslak.
Toprak kokuyor, bense nefes almıyorum.

Oysa kalbime şimşek çakıyor,
Sen yagıyorsun içime .

Açmadım şemsiyemi... Islanıp hasta olmak istiyorum sana..

Sulu kar, içim buz ve aşk henüz kırmızı ışıkta.


Yoksun ne zamandan beri...
Aslında varsın da ,bana yoksun.

Azıcık canım kaldı, oda sıkkın..tamtakırım, içim boş .
Bilmediğin gibiyim, eksiğim.
Kendimde değilim.
SENDEYİM..!

Ama sen yoksun.
Aslında varsın da bana yoksun.

Dışına cıktım, uzaklastım, kayboldum.
Sensiz değerim yere düştü ve

Kelimelerim yetmiyor, susuyorum..!