Üflemeden Yemeyin Aşkı
Ne zaman çırpınan bir kuş görsem
O zaman kanatlanıverir gözyaşlarım Kelimeler kıyıya yanaşır nihayetinde Ve dökülüverir en içli şarkım. Terazimin kefeleri bir hayli dengesiz Hep aşkım çıkar sahneye, gururum arkada Bunun muhasebesini yapmak yersiz Sevdim mi, yandım mı, öldüm sonuçta. Benden ne bir keman olur, ne de saz En neşeli nağmelerin bile tadı kalmaz benimle Ama sevmek bu değil dimi, öğrenmeden olmaz Hani çok cici bir şeydi, benimki niye böyle? Bunca zaman kandırıldım mı yoksa? Aşk en şirin kıyafetleriyle geldi bayram sabahı Elinde rengarenk şekerler çekiciydi sonuçta Nereden bilebilirdim zehir mi ab-ı hayat mı. Ama yuttum da gördüm anneannemin beyazlarını Neden annem hasta, ablam üzgün anladım Bir kadın sürüsü var bundandır gözleri yaşlı Bir de demezler mi "karşılıklı" , bakakaldım. Ne sarı çiçek bilir bu suali ne de ben Hodri meydan, buyrun siz tadın aşktan Sanki biraz kaynarca, söyleyeyim de yemeden Üflemeden yemeyin, tastan değil kaşıktan... |