Paris'in Hatırına
Demiş ya Veysel
" uzun , ince bir yoldayım.. " tam ordayım. Bıçağın en ters yüzünde yürüyorum biraz kaysam sağa kesilecek ayaklarım incecik bir yol önümdeki sonu nerde bilinmez. Her durakta bir yolcu iner mutlaka , bir yolcu biner muamma , ben seni 34 numaralı durakta hangi cadde olduğunu bilmediğim bir yerde indirdim. Farklı mahallelerin çocuklarıydık seninle hep kavgalıdir aşağı ve yukarı mahalle ve - mutlaka - aşağıdan bir genç yukarıdaki bir kadına aşık olur , masal başlar , masal kanlı biter , belki ; bu yüzden bıraktım seni 34 numaralı durakta. Ayrı insanlardık biz baştan ayrı’ydık yani bak’ma sen biz dediğime hiç benimsemedik o kıyafeti üzerimize sen daha bir marka istedin " siz " benimki fakir işiydi hep " sen " belki ; bu yüzden bıraktım seni 34 numaralı durakta. Gece gündüz misaliydik seninle vakitsiz açmıştık gözlerimizi birbirimize vakitsiz kapatmıştık hiç karşılaşamamistik aynı gök yüzünde birlikte bir yıldız alamadık avuçlarımıza birlikte seyre dalamadık kız kulesini - nerden geldiyse aklıma - belki ; bu yüzden bıraktım seni 34 numaralı durakta. Tek buluştuğumuz yerdi Paris , bizi birbirimize bağlayan tek yer , ölmek istediğim yer , - beni atsınlar Paris’in koynuna ölüyüm , gözüm açık ne farkeder. - dediğim yer , sen Paris’tin ben aşk belki bu yüzden alamadım hâlâ yeni bir yolcu , bu boş hayat otobüsüne , Paris’in hatırına. BCA |
şiir
şiir
Ş
İ
İ
R.