zühre..
zühre
bir yıldızdı haydar’ın yüreğinde.. mavi laciverd gecelerde incelmiş sözcüklere tutunup özlemle kanayan.. şehrin en yorgun caddesine düşmüştü muğlak bir söz gibi sahipsizdi tutunamadı dağıldı bir avuç buğday gibi dualara kanmış güvercinlerin ayaklarındaydı.. kanıksanmış gerçekler gökyüzünün sarı mavi akça yıldızları gibi söndüler birer birer boş yorgun ve loş sokaklarda... burdayım, dedi içten içe oyulmuş bir dut bir çınar gibi beslenirken bütün yaraları yağmur suyuyla ve çürürken incelirken inceden ince.. şehrin en yorgun en loş caddesine bir akça yıldız gibi düştü zühre haydar’ın yüreğinden.. 07/09/2011 ödemiş |
Yazık olmuş zühreye ne yıldızlar yuvarlandı ne zühreler düştü
Düzü karanlık dünya işte daim ol derin dizelerdi