EY HAYAT
Kaç parçaya bölünmeli insan
Kaç parça olmalı Bir bütün olmak Seni sen olarak yaşamak Bu kadar imkansız mı Yoruyorsun beni hayat Kafi derecede bunaltıyorsun Çok üstüme geliyor çileden çıkarıyorsun Taşıyamayacağım yükü sırtıma bindirdin Kendim için yaşama hakkımı saklıyorsun Kaç eşit paya ayırdın beni Nereye nasıl yetişmeliyim Sen kendi keyfine bakarken Ben sana hizmet mi etmeliyim Verdiğimle kanmadın Alacağınla doymadın Kimine sel gibi çağladın Kimine çorak toprak oldun çatlattın Adalet yok kitabında hak aramadın Kuşlar bile çift havalandı Bir beni yalnız bıraktın Yanıma kimseyi yakıştırmadın Yakışanı da elimden aldın Güldürdün işine geleni kahkahayla Kimilerini ağlattın acımasızca Nice canlar yaktın aşk uğruna Yollara düşürdün bir lokma ekmek yoluna Hesabı sorulmayacak mı bu yaptıklarının Ettiklerin yanına kalır mı sandın Mahşer günü gelip çatınca Nerelere kaçıp saklanacaksın Ey hayat! yolun yol değil Vazgeç zulmünden biraz insanlığa sen eğil Ne verirsin de ziyadesiyle istersin Bu yaptığın düpedüz eşkiyalık bilmez misin Bırak peşimi benimle ne derdin Senin payına düşeni Ben zaten faiziyle ödedim BİRGÜL AL 06-09-2011 |