ne çabuk büyüdün de evleniyorsun be kızım
daha dün gibi
ilk ağlayışın ilk gülüşün
dünyaya merhaba deyişin
minicik ellerin ayakların
çaresizce bana mecburiyetin
acizliğin
ben olmadan asla yürüyemeyen
beslenemeyen
su içemeyen

sen değilmiydin ayaklarımın etrafında dolanarak şirinlik eden
bir tabak yemeği yedirebilmek için peşinden koşturduğum çocuk
sen değil miydin
her adımını izlediğim
geceleri uykuya hasret bırakan
bıkmadan usanmadan her isteğine
boyun eğdiğim
ağladığında ağlayıp, güldüğünde güldüğüm
yavrum
minik yavrum sen değilmiydin

şimdi
şimdi senin için mi toplandı bu kalabalık
yıldızlar sana mı gülüyor bu akşam
deniz pek hırçın yoksa o damı yavrusundan ayrılacak
yoo öyle hüzünlü bakma yüzüme
bu ayrılık bir çocuk doğurur
benim devrim kapanıp senin devrin başlıyor
mutlu ol sonsuza dek
anne olda gör
yemeden yedirmek, giymeden giydirmek neymiş
ben olda gör
ben olda gör gerçek aşk neymiş


3 eylül 2011/nilgün kurt
NOT:Evlenen benim kızım değil.