Bir siyah çarşaf serin üstüne
Bitip tükenecekse eyvallah
Var oluşumun sebebi bilinçsiz
Astı astarı belli değilse vurmanın kırmanın
Rakamlar cafcaflı gidişatsa biçimsiz
Vallaha da oranı yok tahammüllerimin
Oğul bedbahtları oynamada
Çevremin yaşamı ters ve tutarsız
Halada aynı yorgan döşek serilmelerde
Bana onca yavşakça oyunlar bizzat orantısız
Rakamlara hala birer tutturmaca sonralarında
Ulaşmak istediğin
Sahiplenmek istediğin
Bende kal dediğin
Hızlı bir tren olmuş ki
Durası olmuyor olduğum bu istasyonda

Hatalar ağır birer yekûn
İşlemler sonrası topluca ama imzasız
Bana mükellefiyet getirmekte günün her saatinde
Artık bildim bana rahat yok bu istasyonda

Zehir zıkkım oluyor acı kahve içimlerim
Kabullenişlerde zorlanıyorlar fikrimin
Onlara açtığı hayatın gidişatına dair tekerlemeleri
Acı bir yansımadır ki bilirim çürük
Ama söz bu söylemeyeceğime yeminlerim
Durak bilmez tahammüllerim
Bir başına sabır yüklüyorlar bu istasyonda

Konuşmam kalabalığa verirler
Konuşurum gevezeliğime
Zorlanırım zorlanırım yol göstermelerde
Kabulde zorlanıyorlar beni zira
Bitirilmiş bir yitim sanki ben yabancıyım
Sistemleri ufaktan başlar
Başlar ki yalan olsun kabullenmede zorlanırım

Velhasıl artık kaçamakları oynuyorum
Yaşım elliyi geçti rahatlık ruhumdan uzak
Pek fazla da uzatmak gerekmiyor lafı
Artık yüklü birer vagon olarak dursalar bu istasyonda

Bende tahammül kalmadı
Bana verdikleri değersizlik
Bana yüklenmiş olan itilmişlik
Ötelenmişlik
Bilmem nasıl ifşa etsem
Mıh gibi çakılmış beynime
Kabul görmemişse de babalığımla
Pekte değer vermelerini istemiyorum.
Zira/fakat suçu kendimden
Yükü omuzlarımda bilerek kendimi suçluyorum.
Umut nasıl bir şey yeniden denemek kaydıyla
Tahammülü zorda olsa beklemeyi seçiyorum
Bu istasyonda…


Teyyar DUMLU