Pervaneyim pervane...Hayatın ciddiyeti yorup hırpaladı, sonunda Amaçlar hedefler hepsi yerlerine yerleşti Gönül huzurlu dertler hep bitti rahatım artık Kendimle kalmıştım ama boşluktaydım sanki. Bir süre sonra hayat tekdüze, geldi bana, Alışamadım ben bir türlü yeni kimliğime, Baktım bu böyle olmayacak Oturup harmanladım eski benle yeni beni. Eski benle benden yeni doğan ceynanım Benim ruhum dolaşıyor her daim semalarda Yaramaz çocuklar gibi oldum, oh ne ala Kendi yarattığım dünyamda pekte mutluyum. Umarsız pervasız bir pervane oldum Etrafımda dolaşıyor tüm emek verdiklerim Oh nasıl bir mutluluk anlatamam asla Uçuyorum sevinçle, pervaneyim ben pervane… Ceynan 2007–09–12 Z_Evler |
Sevgi ve şükran dolu bir şiirdi çok sevdim :))
Sizden akan Mısraları hep seviyorum zaten...
Sevgiler ÖZ' den...