Gönül sokaklarında bir yolcuyum
Her kapıdan geri çevrilen

Şimdi
Dilimi yakan sözcükleri döktüm elime
Kabul eden olmadı
Yalnızım...

* * *

Elini ver değsin ellerime
Söndür bu ateşi
Merhem ol kanayan yaralarıma...



Şimdi artık iki bedeviyiz gönül arzında
Yağmur yok
Para yok
Su yok
Sadece yaralarımız ve gökyüzü var...
Bak doyabildiğince, özgürce gökyüzüne
Aç, susuz, sefil ama özgürüz artık
Kimse alamaz arşı gözlerimizden
Doyasıya bak...



Beraber öğrendiğimiz küfürleri dizelim
Üniformalı hırsızların yüzüne



Durmayalım, beraberce yayalım bu türküyü
Gönülden gönüle / Yaradan yaraya
Varsın kanasın dokunma!
Gökyüzü nasılsa bizim artık
Çalamazlar gözlerimizden...

* * *

Bir ayet ferahlığı gerek bize
Göğsümüzün çeperlerini titretecek
Tüm kirleri pasları sökecek
Yerine tevbe merhemini sürecek...

Şimdilik gidiyorum
Bizi temizleyecek ateş’i bulmaya...

* * *

Hadi Gel !
Gel Ya Cibril !
Aç sadrını! Uzat kanatlarını!
Ama... bu sefer ilk emir benden:
"Yak!"
"Yak!"
"Yak!" beni...



28.08.11
17:53
Üsküp
dertli ozan


mehmed arif (dertli ozan)