RUHUMDAKİ HÜZÜN, ÇOCUKLUĞUMUN EVDEN KAÇIŞIYMIŞ…Biliyor musun, son günlerde ben kovalıyorum,ilhâm kaçıyor bu koşu son bulmalı kanama durmalı, kendi içimde tecritli yaşamak zûl geliyor artık içimdeki dertler gönülle “kavgalanmayı” bırakmalı ve korkuyla yüzleşip,coşku perimi geri almalıyım. … gece… bir atkı gibi dolanıyor boynuma;sıkan… yıldızların ağlayışı boyun büküşüme incelir şimdi kavgalarda göz yaşlarım çürütürüm Sana dair ne varsa yüreğimde koynumda günâhlarım çığlık çığlığa kaçışır yalanmış…yalan… uydurulmuş koskoca bir masalmış hayat yaşadıkça eksildiğimi düşünüyorum şimdi aynada aks’ini arıyor hüznüm … halâ kanadında hayâller taşıyan bir kırlangıcım … Meğer, ruhumdaki hüzün,çocukluğumun evden kaçışıymış… ancak fark edebildim süleyman altunbaş |