MAVİLİĞİN İÇİNDEparçalanıyor konuştukça çocukluğum susmalı öyleyse hişşşt deniz aldı götürdü kumdan kalelerimi çok kızdım aldım ellime sonsuz denizi sıyırdım gökyüzünün maviliğini bir avuç berraklıktı elimdeki baktım baktım şaşırdım yumuşadım yavaş yavaş tövbe tövbe estağfurullah suya bıraktım sonra yüzümü masmavi oldum bi dönüverdim göğe yüzüm hepten bulut ölüverdim şaşkınlıktan ne deniz sustu ne gök ne de bulut... Cenk TİNEL |