İnsanlıktan utandık insanları izledik
Yaşamadan doğruyu başkasında gözledik
Neyin nesi ararken neler vardı gizledik
Sevilmeyi severken sevmeyi unutmuşuz
Nefsimize yabanı övmeyi unutmuşuz

Yaşasaydı Müslüman dininin esasını
Kullanır yol bulurdu Musa’nın asasını
Tesbihinden makamı sakalda kesesini
Çıkarda çağlayarak Mevlayı unutmuşuz
Amelde riyasızlık evlayı unutmuşuz

Amel başka iş başka gidişata uymuşuz
Zorbanın çıkarına garibana kıymışız
Halbu ki ezan demiş defalarca duymuşuz
Beş vakitte huşuyla varmayı unutmuşuz
İnsan olup insanı sarmayı unutmuşuz

Nurlu ay ramazanı açlık susuzluk sanıp
İftarda yüklenmişiz bol çeşitle tıkınıp
Bakmıyoruz çevreye tınmazlıktan utanıp
Süslerken mideleri açları unutmuşuz
Ağardıkça ölüm der saçları unutmuşuz

Kırılan günüllerde Kâbeleri yıkarken
Mevlaya ulaşılmaz çıkar öne çıkarken
Hoş görünün surunu münafıklar yıkarken
Dönüpte gerilere bakmayı unutmuşuz
Yeniden meşaleyi yakmayı unutmuşuz

Kalenderim nefsimdir alınmasın olmayan
Vicdan kökten azaldı hayâ idi kalmayan
Bir ümit var içimde karda kışta solmayan
İhmalkârlık azıksız almayı unutmuşuz
Adam gibi adamdık olmayı unutmuşuz

10. 08. 2011



Haşim Kalender