Ölümün Sessiz Çığlıkları
Yoruldum artık sahte yüzlerden Anne
Her gece sabahlarakadar ağlamaktan Sigara üstüne sigara yakmaktan Mutluluğu hiç gelmeyecek olan Yarınlarda aramaktan çok yoruldum anne Dört biryanımda silahlar dört bir yanım acılar Delicesine yaşamak isterken ölümü özledim Anne Yaşamaya sarıldıkça acılar dört koldan sardılar Ellerimde kalan hayata dair yanık bir türkü Yüreğimdeki depremler öldürüyor beni Anne Yüreğimde ılık bir sıcaklık Kör bir kurşun saplanmış Yüreğime Ruhum direnmekte azraile teslim olmam diyor Sanırım yaşarken ölmek bu olsa gerek Anne Başımda bimbir tane ölüm çığlıkları Gece kan kusuyor sabahlarakadar Bir göz beni gözlüyor ellerinde kelepçeler Üzerime üzerime geliyor sinsice Anne Pusu kurmuş bana kalleş hayat, ben ise Üzerine üzerine yürüyorum ölümün Eğer bu benim yaşadıklarım yaşamaksa Alın ruhumda sizin olsun gözyaşlarımda Ben üç beş çapulcuya canımı teslim etmem Öyle kolay değildir beni bir anda yıkabilmek Bu ellerim nasır kokuyor bu yürek kan kokuyor Ben alışkınımdır yeniden doğup yeniden ölmeye Onun için siz zahmet etmeyin sakın Ben gerekirse ölmeyide iyi bilirim Yaşamayıda... |