El Kapısı
Hayat yolunda gider ön tekerlek yol boyunca
Arkadaki de onu takip eder ömür boyunca Yolcular arasında ben de varım orada Küçücük yaşımda gözümdeki yaşımla Ne oldu dediler sana Şuraya bir çuval ser de otur Beni bir dinle Hayatım geçti inan çileyle Kızgın demir sıcaklığında El kapısı derler adına Ayaklarım çıplak, ellerim çaresiz Umutlar kaçar benden İçim titrer yine ne olacak Bugün nasıl geçecek Bazen buzun içinde çiviyle sökeceğim Zeytin tanesini çıkarıp ben mi yesem Yoksa ağlayan yavruma mı versem Günler hepsi biribirinden beter Dokuz aylık hamile Pamuk tarlasından aldığım yövmiye Ben gelmeden evime kahvede oturan koca Almış paramı basmış kumara Sorsam ne oldu diye kükrerdi Kurttan beter... Saklanırdım sıçan deliğine Kabahat bendeydi her şeyde... Havva Soyak 18.08.2011 |