1

Sayfamı kapatmıştım, şiir yazmayacaktım
Olanlara kahredip kendi arzumla sustum
Güyâ hırslanmayacak, kızıp azmayacaktım
Bütün isyanlarımı kendi içime kustum
Yanıp durdu kalemim, ancak bir gün dayandı
Sönsün diye üstüne döktüğüm su da yandı

Kendimce karar almış, bir söz vermiştim ama
İçimde kalanları söylemezsem patlarım
Derdi içe attıkça daha çok düştüm gam’a
Bir günde anladım ki ben yazmazsam çatlarım
Defterin önemini anladım bir kez daha
Yüreğimde ne varsa paylaşıyorum aha


2

Bâzı olaylar var ki yürekleri dağlıyor
Afrika’da bir çocuk, başında bir Akbaba
Minik bir kız çocuğu hıçkırarak ağlıyor
’Tabutda ne işin var? Kalk da bana bak baba!
’Giderken söz vermiştin, dönecektin sağ sâlim
’Görev başında sana nasıl kıydı o zâlim?’

Bütün bunlar olurken söyleyin biz ne yaptık?
Alkış peşinde koştuk, şiirler yazdık aşk’a
Kendimizi düşündük, kör nefsimize taptık
Sanki hiç kimse yoktu dünyada bizden başka
Hissiz ve tepkisizdik, dilsiz, kör ve sağırdık
Bir sevgili uğruna içip içip bağırdık!

Ölü toprağını at, uyan artık uyan hey!
Bu dünyada başka bir millet yok senden âlâ
Şudur çözemediğim, anlayamadığım şey;
Bütün bunlar olurken nasıl güleriz hâlâ
Yok mu yüreğimizde insanlık için kaygı?
Lütfen dostlarım lütfen, şehid’e biraz saygı!

.