Şaheser dünya
Kör bir fotoğraf sanatçısı gibiyim;
göremediğim bir gökyüzünün en fiyakalı pozonu yakalamak için uğraşan... Şu koca şehirde Bir tek benim yüreğim sönük Alabildiğine gri,oldukça siyah Çoktan gitmiş bir trene bilet aldım Gitmek gerekir bazen, İmkansızlığın en ucra noktasına Bitmiş,tükenmiş,sevmiş,sevilmiş Ne farkeder ki; Kimin umurunda baksana Dünya dönüyor yine salına salına Herkes bir iz taşır Kimi gönlünde,kimi sırtında Söver durur geçmişine,geleceğine İçinde yanan ateşi çeker sineye Bir ömür avaz avaz susar Çığlık atarcasına sessizliğe Ve elimde koca bir yoksulluk,mağlubiyet İçi kan ağlarken ağız dolusu gülümsemek Olsa olsa sanat bu yetenek. |