YAKLAŞIRKEN HAZANkusuru ıkına ıkına seyreltilmiş bir sürü sorunla gördüm ruhunu garip bir his işte yaşayış sonrası sendrom ölmekten uyandım da sabah akşam sonra beynimin tozlu rafından bir kitap çektim adın diye bir sürü kelime eş sesli ya da eş besli sonra kayıp bir hazine gibi buldum kendimi bir bataklık ortasında duvara yapışmış bir sivrisinek cenazesi çağrışımı öyle ya bazı deyimler bazı kelimeler bağırıştırıyor seni bana aynı kalemden farklı yaşamalar damlatıyoruz gerçi ben fazla yaşayamıyorum bu aralar istanbul gibi bir derdim yok yaşam gibi ya da itildiysen oyundan bir de hadi koçum sen çok biliyon dendiyse fazla söze gerek yok kader denen sözlüğün altına kim ne yazabilir ki kim kimsenin halinden ne anlayabilir ki oysa farklı olabilirdi her şey umurumda olabilirdim sana gülümserken hayat yanımdan geçip gitmeyebilirdi olsun ben de artık herkes gibiyim kalbi kırık, bağrı yanık belki de hep öyleydim bilemedim artık sen bilirsin güzelim sen... |