Tutkularımla ölmek istiyorum
Sana bırakacağım herhangi bir şey yok
Götüremediğim tek bir şey var
Son nefes de, son koridorda son soluk.
Son güvercini de uçurdum özgürlüğüne
Ben bende değilim ki; tadımlık hülyalar bağışlasam
Alıp ta gideceğim tutkularımı
Kimliğimdeki numaraları söküp
Kütüğümdeki aslı yakıp
Pabuçlarımı dama atıp
Geri kalanı son dilenciye verip
Koşup gideceğim özgürlüğüme.


Ölüm tutanağımda istemiyorum bayat
Taze olsun
Yeni kesilen cam ağacından bir kâğıt
Öpülmedik çocuğun elleri yazsın şeceremi
Düşünün ki; pek yüzleşme fırsatı vermeyen hayat
Zembereğinde kin ve nefreti bıraktığım

Senin olsun saraylar hanlar
Bana tutkularımdan bir gül demeti verin
İçine bir iki kelam yazsın
En naçar şair
Tutkularımdan öte.
….

Tepemde istemiyorum
Üçüncü sınıf mermer anıt
İstemiyorum granit
Sizin olsun model dediğiniz yaş eskimesi
Demli bir cay verin ölmeden önce
Tutkularımı anlatamam size
Hangi dil hangi lehçe kâfi gelir
Ki;
Hangi kefil anlatır size
Anlatsa anlatsa kirli bir dünya anlatır
Anlatsa anlatsa çok bulanık
Süzgecinden geçmeyen emare
Şimdi damıtılmış tertemiz
Bakir bir şairin beş para etmez
Kızıl bir akçe
Kızıl bir şiir
Tutkulardan öte gitmez

Siz yinede anıt değil
Solmasını unutmuş bir gül bırakın
Yanında tutkuları anlatılmaz aşk bırakın