Küçükken Düt Düt derdim çocukluğumun en vazgeçilmezi olan arabalara Büyüdüm ve seni sevdim! Sen de büyümüşsün sana olan sevdamla beraber meğer Gider ayak bir dokundun anladım artık Düt Düt değil de kamyon olduğunu Beni yere yıkan kamyonun ağırlığı değil!Düt Düt’ün vefasızlığı!
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Düt Düt şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Düt Düt şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
ilgincdi..izninizle bir fikra anlatmak isterim:)) köyde ya$ayan bir ailenin dedesi torununu almi$ susaya cikmi$..torunun elinide SIKICA tutmu$ ve birden bi araba cikip gelmi$..dede torununa demi$ ki;bak oglum düdüt!!torun dedesine $öyle bir bakmi$ ve demi$ ki; NE DÜDÜTÜ DEDEEEEEE!! O SON MODEL BiR MERCEDES:)) saygilar..yikildiginiz yerlerden vinclerle kaldirmazlar in$allah..