hayli zaman oldu içimdeki çocuğu uyutalı
bekledim seni
gelmedin
tutuşturup kızıl saçlarımda promete’nin yüreğini
uzandım gecenin dizlerine
dizlerine uzanır gibi





berceste beyitlere yazdım adını ilk
telkari gazeller ördüm gül kokulu
soluksuz sözlerle büyüttüm
kuş dili ninnilerle uyuttum hayalini

bakma şimdi öyle bulutların ardından
yetim bir y ı l d ı z gibi
sular tersine akmaya başlar
korkarım
yitiririm şemsimi





tüm iyelik eklerini koyup bir kenara
çağırıyorum sanki simsiyah bir boşluğu
kuşlar
ne de çabuk çoğalıyor semada a n s ı z ı n
gençliğim dövünüyor içimde nefessiz
kimseler karışmasın bu infaza
istemem
kalem bir kez kırılır da
bir aşık nasıl doğar yeniden
nisyanla


gözyaşlarımın hesabını verecek birini arıyorum
bir adım beri gelsin “aşığım” diyen


hükümsüz kimliklerin mahfi şairi
ben değil miyim yüreğine g ü l / d i k e n






/ mai /