Varsaydığım Neyim Kaldı
varsaydığı neyim kaldı
boşluğa doluncaya dek yelimden avuçla daldı hoşluğa soluncaya dek içimi sıkmış yalnızlığım gök ekin yanışında ahtı acı toplamış gözlerim yanıyor şişmiş torbacığında acısını duy ensende bayır aşağı insinde zehir zemberek insanda loşluğa oluncaya dek yiğitliği sende kalsın ayrılığın acısını ben çekerim üst üste yığılmış hüznümle gizi kalmış dağarcığında yaşlı gözlerinde bahar yaz yangınlarında ki har suyunla birlikte ahar duşluğa buluncaya dek göl yalnızlığında dere boyu sazlığı özleminde savrulurken yelin deniz kızkuşları gibi yalnızlığı sırtına taşırdığında ozan efem sus deseniz öfkenle birlik yeseniz yalnızlığında iseniz kuşluğa yoluncaya dek 090811denizligülcebuluşma |