Koca Çınar
koca çınar
el sallıyordu alanda darlanıp güzelliği bağlıyordu dallarında kuş ağlıyordu pırıltılı karlanıp güzelliği çağlıyordu buğulanmıştı yıllara ışık yapraklara düşüyordu ayazındaydı karayel ezgilenip gönüllere derin güzelliği dağlıyordu hiç konuşmadı bu güne gelinceye dek gerçekten güzel dinliyordu dayanamadı güzelliği ağlıyordu |
Belki de marifetin konuşmak değil,
dinlemek olduğunu o herkesten önce
keşfetmişti. Ve dinlemişti, dinledikce
bazen hoş olmayabilecek şeyleri,
kahrından ağlamıştı.
Kutlarım Hocam,
Yüreğiniz dert görmesin,
bir çınar ancak bu denli güzel
dillendirilebilirdi.