İPİN UCU…Ne oldu sana böyle? Nerede dirayetin? Ayılmazsan bitirir bu telaşın arkadaş Düşünce mecrasınca her ne ise niyetin Kaderine götürür; düşün taşın arkadaş! Sahi, hangi sapakta pusulayı şaşırdın? Canınla bir cananı yanlış yola düşürdün! Karda, kışta, savaşta; hep sırtında taşırdın! Hani canın verdiğin can yoldaşın arkadaş? Ardı sıra koşarken sözde medeni çağın Çirkefine bulanmış yerin yurdun otağın İşte, geldiğin nokta; dumur olmuş bir yığın! Nerede kaldı vakur o duruşun arkadaş? Üstü başı perişan kendinden hazzetmeyen Meczuplara dönmüşsün sözü para etmeyen. Bir suçlu arıyorsan gövdesine yetmeyen Ve ona hükmetmeyen dertli başın arkadaş! “İpin ucu...” diyorsun, oysaki Atı Alan... Şöyle bir bak çevrene sözümün nesi yalan? Teselli arıyorsan gururunla oyalan! Oysa çoktan dikilmiş mezar taşın arkadaş! 23.03.2011 12.08.2011 Salih ERDEM / AYDIN |
şiirleriniz değil kaleme insanlığa bile sığmayacak kadar güzel ve dinlettirici...
yüreğinize sağlık..