Ve bu gece yarısı…Şiirin hikayesini görmek için tıklayın Efenim "Güzelce" bir hayalî yâr’dı. Biraz ilham, biraz gözlem, bolca özlem,
dua, niyaz ve kurgu ile doğdu ve yok oldu, ben dahil tüm sevenlerin başı sağ olsun. Yazdıkça bende hastalıklı bir hâl aldı. Defalarca bırakmak istesem de bırakamadım, son çare olarak bunu buldum. Üzdüklerim kusuruma bakmasınlar, mecbûr kaldım. Yoksa her gün büyüyen özlem ve hasretle bende inanmaya ve âşık olmaya başlayacaktım, kıyamadım kendime, çocuklarıma... Affedin... Hâsılı; Güzelce şiirde doğdu, şiirde yaşadı ve şiirde vefâd etti... nmd
“Hafta sonu güzelce gelecek.
Son kez görüşecekmiş(iz)!” Bir sıkıntı içimde Yattım, yatamadım Kalktım, daraldım, bunaldım Su, çay, üstüne kahve Kâr etmiyor, başım çatlıyor Camları açtım Hava epey serin Dışarı çıktım, üşüdüm, döndüm. Telefonum çalmadı. İnternetten bir iki kuru kelam İyice keyfim kaçtı. Allah’ım kafam darmadağın Zihnim bulanık, gönlüm kasvetli Televizyonu açtım Haberleri izle(me)dim Gözüm takıldı, kaza haberiydi yine Yıllardır okumam üçüncü sayfalarını gazetelerin Ve haberlerden izlemem ölüm vakalarını Ama… İstanbul’a dönüş yolunda Sivil bir araç bir yolcu otobüsüyle çarpışmış Otobüs devrilmiş, araç alev almış, yolculardan Yaralılar var, araç sürücüsü… Bu güzelce’min arabası! Hemen çıkmalıyım… |