KARANFİL - II -mutlu musun karanfil başını nazlı nazlı öne sallayıp dudaklarını büküp, gözlerini kısıp gamzelerine gül konduruyorsan anladım sen mutlusun… ne zaman ağlasan bilirsin bende hep bir şeyler eksilir mesela taş üstünde taş kalmaz yıkık bir kentin enkazı gibi sızım sızım sızlar kemiklerim… ne zaman sussan gamlı baykuş misali gelir tüner kederlerim var mısın karanfil dilek tutup dağların tepesinden uçuralım belki bir kuş kanadında gözümüz olur taş atıp, durgun suları dalgalandıralım belki bir martı gözünde okyanusumuz olur boşuna kıkırdama karanfil mızıkçılık yapanın sevdiğini el teknesini su alsın… bir türkü tuttursam rüzgârın ıslığında uçursam annemi bulup dudağından öper misin? şimdi mutluyum karanfil hem de geçmişi unutacak geleceğe gözü kapalı koşacak kadar haydi o halde… bir nefeslik gözlerimizi kapatalım sussun kainat! sadece biz konuşalım karanfil… ayşe uçar 11/08 /2011 |
mızıkçılık yapanın sevdiğini el
teknesini su alsın…
siirin icinde bu kadar güzel durudu ancak bu dize ..
cok hosuma gitti :-))
sevgimle ayse....