Azrail konuşunca
Bu gece odamda,
Loş ışıklar altında insanlığı özlüyorken, Kapıdan içeriye Azrail’in girdiğini görüyorum. ’’Yolun sonuna geldik birader’’ diyor bana. Ufacık bir eda ile tebessüm ediyor ve hoşgeldin derken, Herkesin içinde ’’Hiçkimsesin’’ diyor bana. Madem öyle, Sonum yokluksa ben neden varım diyorum, cevap vermiyor... Baktım ki anlaşamıyoruz, ’’Kapatıyorum gözlerimi ve ölümü bekliyorum, bir daha uyanmamak üzere... |