HİÇ

Dikenlere sarmışım kalbimi..
Ve kim uzatsa elini..
Bağlasa kalbimin üzerine kalbini..
Kanatır hemen..
Döker içini..

Zehirlere salmışım kalbimi..
Kim değdirse dudağını..
Kan sızmaya başlar..
Dudaktan kalbe..

Zincirlere vurmuşum..
Prangaları pas tutmuş ruhumuın..
Ben bensizliğe kin tutmuşum..
Asiyim ve bir o kadar da karanlık..
Hayatımın parolası hep..
Çıkmazlık..

Ruhumu saldım gökyüzüne..
Uçan balonlar misali..
Ve attım kalbimi..
Çöp tenekesine..
Kullanılmış bir parça gibi..
Buluştular uçurtmayla ruhum havada..
Ve kalbim geçti bir çöpçünün yüzü karasına..

Hiç..
Kocaman bir hiç ve kimsesizlikteyim şimdi..
İlerliyorum yolum kesik..
Müebbetim yakın..
Bulurum yine bir hiç..
Hiçim ben bir hiç..
Hiç..
Hiç..

Hıçkırıyorum ve dudaklarımda hapsediyorum çığlıklarımı..
Kalbime göndermeye elim varmıyor kimsesizliğimi..
Kalbim yok yerinde..
Acizim..
Dikenlere dolaşmış elim..
Kanıyorum..
Ve susuyorum tekrar çaresizliğime..

Ruhuma söz geçiremiyorum uçmuş göklere..
Sema ile olmuş sevgili..
Ben oluşum biçare..
Yokum yoklukta kayboldum..
Hiçim ben hiç..
Sadece kocaman bir HİÇ..



NOT:Saçma sapan duygularla karma karışık bir ruh haliyle kaleme alınmış şiir bile denmeyen bir şey işte..
Adını siz koyun..
Özür dilerim şiir çıkaramadığım için..
Muhabbetle..