BU AKŞAM

Hava yavaş yavaş karardı yine
Hüzüne boyandı etraf bu akşam.
İnsanlar giderken kendi evine
İçimdeki hisler tuhaf bu akşam.

Kimseler kalmamış köşe bucakta
Sanki bir ben varım koca sokakta
Gündüzün hayali şimdi uzakta
Siyaha döndü her taraf bu akşam.

Amaçsız gözlerde boşluk sureti
Mekânı sarıyor zaman kasveti
Söylenen sözlerin doldu müddeti
Kelimeler laf-ü güzaf bu akşam.

Yalnızlık boşluğa açılan hanmış
Kimsesiz odada geçen zamanmış
Keder masasında efkâr donanmış
Adımın ilk harfi paraf bu akşam.

Hüzün soluyorum her bir nefeste
İlham arıyorum duyduğum seste
İşte yine çalan bir garip beste
Tüm şarkılar bana ithaf bu akşam.

Şimdi bir kıyamet koptu kopacak
Gökten kor yağıyor, yeryüzü sıcak
Mahşerin sorgusu böyledir ancak
Girdiğim her ortam Araf bu akşam.

Bir çileye bin dert katar yüreğim
Kendini ateşe atar yüreğim
Doğruyu yanlışa satar yüreğim
Vicdanda kalmadı insaf bu akşam.

Gerçekler yüzeyde, hayaller derin
Altıda, üstüde karıştı yerin
Yarım kalmış bir mey varsa getirin
Bitmemiş her şişe israf bu akşam.

Gecenin koynunda eser fırtına
Savrulur giderim hüzün yurduna
Vebali yükledim şerrin sırtına
Günahım tövbeden muaf bu akşam.

Kim bilir, belaya bulaşacağım
Belki kötülüğe alışacağım
Bilemem nereye ulaşacağım
Rabbimden dileğim bir af bu akşam.

EMİN ZEYBEK
11 Ocak 2011 Bursa