Korku



yaşarken yokluğunun cehenneminde
cenneti solumaktı duymak sesini!


çekmez miydim içime delice
korkmasaydım ürkütmekten cenneti ?


Benim Güzel Gülten Kardeşim ,

Taa ezelden beri müptela ve meftunum yazdıklarına ve onların bizlere intikal ettirdiği yol göstericiliğe, verdiği akıl almaz derslere. Kısa olmasına rağmen o kadar anlam,mana ve mesajlar var ki , onları alıp, kendimize bend etmemek olmaz.
Korku dediğimizde sadece tehdit edici, baskı uygulayıcı ve benzerlerini düşünmemeliyiz. İşte böyle elimizde ve usumuzda, yüreğimizde olan imkan ve fırsatlarımızı gerek insanlık adına ve gerekse kendi adımıza gayet iyi ve faydalı bir biçimde değerlendirmeliyiz diye düşünüyorum. Aynen birlikte olmak ve kendimizde var etmek istediğimiz hasletlerimizi kaybetmeme adına duyulan yeislerin ve korkuların olduğu gibi , bazı korkuları olumlu ve güzel anlamda da düşünebilmeliyiz.
O haslet ki , özleminde olduğumuz idolümüzün yokluğunda nasıl ki cehennemi yaşıyorsak, sesini duyduğumuzda ve kendi benliğimizde yaşattığımızda da cenneti soluyabilmeliyiz. Yani cehennemle cennet arasındaki arasat denilen yerde kendimizi mihenk taşında ölçmeliyiz. Bu ölçümle birlikte kaç karat olduğumuzla cennet-i ala mı yoksa cehennem-i korku mu yaşamalıyız. İşte böyle yolun sonuna gelinmiş olan bir zamanda cenneti ürkütmemeye de , delicesine özen göstermeliyiz.
Sevgili ve can kardeşim Gülten, en içten sevgilerimle seni ve yüreğini , kalemini kutluyorum ve medar-ı iftihar ediyorum. Her şeyler gönlünce olsun...


Dostça sevgilerim ve en içten selamlarımla gözlerinden öpüyorum.