Öyle sevmiştim seni öylesine değil...

Ölesiye...

Biliyordum kim kavuşmuş sevgisine...

Sevdiceğine...

Belki ben bir gün... Bir gün diye... Diye...

Söylemiştim be bir tanem söylemiştim...

Sevemezsin benim gibi diye...

Sevmezsin demiştim.

Ne diye bu oyunu oynadın benimle...

Oynama... Oynama... Dedim...

Kazanırım ben bu oyunu...

Biliyorum sonunu...

Biliyorum kaybetme şansım yok bu sevme oyunlarında...

Ben hiç kazanmadım bu sevme yolunda...

Yaz olan gönlümü çevirdin sonbahara...

Sevgimizi mevsimlere mi yaydık?

Ömrümden madem geçme kararı aldın...

Geçtin...

Bende kalmayacaktın...

Bu bıraktığın iz niye?

Şimdi adını andığım günler...

Anmadan geçebilcek mi?

Hadi zaman... Hadi hadi göster artık kendini...

Sil baştan, yaşamak zor geliyor...

Sevginin doğruğundan yuvarlanmaya...

Zaman toparla artık topla deyip...

İclal Aydın’nın "Senin adın bile geçmedi" kitabından bir nokta koymak istedim;

Sana ve kendime ...

Dikkat et sevgime demedim.. Henüz...

"Bekleyene çok yavaş...
Korkana çok hızlı...
Acı çekene çok uzun...
Sevinene çok kısa...
Ama sevene...
Zaman hiç... "

Senin bundan sonra adın bile geçmeyecek... Yaşamaya çalıştığım yıllarımda...

Artık yüreğimin üstünden prim yapayacaksın...

Sevgimi kullanmak yok artık...

Yeteri kadar borçlanmadın mı bana?