Koşar gecelerde bir yalnız
Koşar cehennemine
Ellerinde bir avuç yıldız
Saçar karanlığın küskün elemine
Gam düşer kalemine
Yazamaz
Başına yıkılacak bu düzeni
Bir türlü bozamaz

Kalbinde açılmış büyük yaralar
Alabildiğine kanar ve sızlar
Tırnakları duvarları paralar
Haline acır bütün yıldızlar
Ağlayamaz
Avucundaki yıldızlara
Bir dilek bağlayamaz

Bir labirent içinde çıkışa doğru
Bulmak ister kaybettiği yolunu
Söndüremez kalbinde tutuşan koru
Şeytanlar sarar sağını solunu
Savaşamaz
O bile bu labirenti aşamaz

Bir kum tanesidir kumsalda
Bir dalgaya takılıp gitmek ister
Bir peri arar kendine bu masalda
Dalgalar onu götürmek istemezler
Gidemez
Gitse de kendini mutlu edemez

Usulca sallanır beşikte kini
Uyanmaya hazır her an
Kalkarsa paramparça eder kendini
Farkı yoktur saatli bir bombadan
Uyanamaz
Uyanırsa bu vahşete dayanamaz

Sabahı görememiştir
Son nefesi boşalır göğsünden
Yıldızların aydınlattığı bedeni
Farklı değildir bir kurt ölüsünden
Onu kimseler unutamaz
Cansız elleri artık yıldız tutamaz...