Ufaklık yollara çıktı
Birdenbire, dörtyol kavşağında
Cüce bir Cinle karşılaştı,
ve şöyle bir emir aldı ondan:
“Kuzeye git,
orada bir Şapka bulursan,
onu başına taç gibi tak:
O seni
tamamen
görünmez bir hale getirir!“
Ufaklık kuzeye gitti
Şapkayı bulup başına taktı
Şimdi artık onu kimse göremiyordu
Cüce Cin gene geldi, bu sefer
ona güneye gitmesini emretti:
“Orada Kırmızı Çizmeleri ara, bulunca
hemen onları giyiver:
götürürler
Seni nereye istersen!“
Ufaklık Kırmızı Çizmeleri
bulup giyince
Tüm ormanlığın üzerinde
durmadan hoplayıp zıpladı
Tabi birdenbire,
Cüce Cin yine ortaya çıktı
Dedi ki: “Güzel evlat, doğuya git!
Orada bir Kilim bulursan,
O Kilim seni havalarda uçurur!“
Vay be!
Ufaklık Kilimi bulup
yükselip uçunca
Önce alçaktan, sonra
uçurtma gibi, gerçekten çok
çok daha yükseklere yükseldi
Hayırlı Cüce Cin geri geldi,
Ve ufaklığın minicik kulağına
bu sefer şunları fısıldadı:
“Şimdi batıya git evlat!
Onlara orada
bunların hepsini göster!“
Bu verilen emride
tamamiyle
yerine getirdikten sonra
Tatlı çocuk
yolunu bulup
evine geri döndü
Şimdi, onun yepyeni
kocaman Şapkasıyla
Saklambaç oynayabilirdi!
Ama, onun yepyeni
elma veya armutlarıyla,
affedersiniz...
Kırmızı Çizmeleri demek istedim,
şaşırdım...
Evet, o Çizmelerle sağa–sola
çok hızlı koşabilirdi
Yani, onu kimse yakalayamazdı artık!
Ama her yerde dikkatli olursa,
havalarda uçan yepyeni Kilimiyle
O artık devamlı uçabilirdi, sonra
tabi uyuyabilir, daha sonra
sütüyle kafayı çekip,
yeniden havalarda
uçabilirdi!
Ufaklık
mübarek eşya ve oyuncaklarını toplarken
Geç de olsa onun ufacık aklına
tekrar yeni-yeni bir şeyler geldi
Aniden, nazik ve sıcak bir kişinin
ona sarılıp kucağına aldığını hissetti,
sonra:
Annesinin uslu ses nağmelerini duydu,
onu uyandırmaya çalışıyordu:
“Yavrum, Günaydın!
Şekerparem, Günaydın!" Diyordu,
takibinde:
"Haydi kalk, kalk benim güzel
koskocaman parlayan güneş-ışığım!"
Hu! Ne yapsam? Hemen yatağı tekmeleyip
talime geçtim, ve yeniden
zevkli bir güne Merhaba dedim!