KELAM
Önce söz vardı,
kelam oydu, O seslerdi, sesler harflerdi, harf kendisiydi, iyiyi,kötüyü içinde taşıyan ,tözdü, vardı, yokluk içinde saklıydı, aslında ikiside aynıydı, bir bütünün kendisiydi, aynı zamanda parçalarıydı, varın ,varlığı alındığında yoktu yokluk,hiçlikti hiçlik ise varlığın kendisiydi, tek olan aslında çoktu, ama ne karanlık nede nurdu ezeli ve ebedi olandı o kelamdı bilinmezin kendisiydi, kıt akılların, bildiğiydi, aslında o, tanımlanamaz olandı, |
saygı hürmetlerimle efendim....