kışın sevgiliye gül sunulur mu?
mevsimsiz bir çiçek sunarsan sevgiliye
o da acıları salır üzerine.üniversitemin birinci sınıfında kendime başka kader yolları bulmaya çalışan zavalı bir adamdın.
karşımdaki kız o kadar istikrarsız davranışları düşüncelerinde yer ediyordu ki..
ben de kışın tam ortasında hormonsuz fakat mevsimsiz olan bir gül alıp onun yanına gittim.

sıranın altına koydum.birazdan gelecek yanıma oturacak ve ben de ona o gülü sunacaktım.
yanıma geldi oturdu.ben zavallı aşık hemen atladım ortaya.dedim ki ona
sıranın altında ne var biliyormusun?
kız sanki gül aldığımı bilir gibi
’sakın onu bana verme dedi’
tabi oracıkta dona kalmıştım.elim varmadı gülü almaya.çünkü gül de üşümüştü.

sonra kız gitti yanımdan ben elimle düştüm buz kaplı sokaklara.
gülün yapraklarını kopartıp yolllara attım.eve vardığımda kalbimdeki güller çoğalmış olacak ki bu şiiri yazdım.

gözleri tüm siyahların komşusu güzel kız yakmıştı içimi o kış.
ve ondan sonra hiç bir kıza gül vermedim.hiç bir insana gül diye hitap etmedim.


saygılar

güller bulmuştum sana ,bu kışın tam ortasında
sevgimin kokusunu
acılarımın yorgunluğunu göstermek için...
farkın neydi söyle?
sen de onun gibiydin işte
yollara atılan gül yapraklarında
anlatmak duyguların yücesini
içini içime hapsetmek
bu kışın tam ortasında sıcak gözyaşları dökmek
aldırmaz tavırların pişmanlığı
görünce gözlerine komşu tüm siyahları
içimi titretir,eritirdin buzları
susuz azlar başlatırdın yağmurlu sabahların tam ortasında
tam ortasında aşkın bahaneler yaratırdın.
mutluluk işte sana!
ender sevdalarla dayandım kapına
sakın söyleme!
koptuğu vakit kıyamaet
’hiç sevenim olmadı dünyada’
koskoca yalan burası
burası çöplük sevdaların yuvası

güller kurutmuştum sana
sıcak yazların bağrında
verilmek üzere sana
beş paralık şiirler yazdım gecenin kuytusunda
seinle yattım
seninle uyandım
işte en büyük hatayı
ben burada yaptım.