Seninle Biz
Bardak içinde söndürülmüş bir kaç izmarittik seninle biz.
Yanyana sevilmezdik. Ya kokudan rahatsız olan bir anne dökerdi bizi çöpe Ya da gizli gizli zehirlenen bir çocuk endişesi.. Bir türk kahvesinin son yudumuyduk seninle biz. Kapatırlardı fincanı ; Kuruyup telve olurduk. Ne aptallıktı yorumlamaya koyulmaları , Gelecek değildik ki biz... Eskimiş iki saman kağıdıydık seninle biz. Senin kaleminin ucu kırılır kağıdı delerdi. Sonra sen kırıp benim kalemimi ; Adam asmaca oynayalım derdin. Oynardık biz de. ve daimi galiptin.. Söyle şimdi infazmıydı yoksa aşktanmıydı yaptığın? Siyah beyaz kareli bulmacaydık seninle biz. Ne zaman harf yazmaya kalksam kutulara , Siyahın önümü keserdi bir piyon edasında. Hamle yapamadan ’mat’ ederdin sen cümlelerimi , Zira bir tek sen başarırdın Şah a şahpaz diyebilmeyi... Özge Çetin YirmiDokuzTemmuz2bin11 |
Gerçekten farklı bir şiir tarzını var şiirinizin güzelliğine ayrı bir güzellik katıyor özgünlüğünüz...
saygılarımla...