dudağına yalanı ilk ben kazıdım
sen kazıdın
dudağıma ilk yalanı sırılsıklam yağmur altında sözüm ona bir öpücükle çamura bulandı ümit kızıl kana durdu aşk yandım tepeden tırnağa sustuk sonra küskün ve dalgın suskun zamanlar işledik suçsuz sözcüklere oya oya sevdaya baktım ardından ayrılıkla kol kola uzaklarda bilinmez hangisi ayrılık hangisi sevda değişirken mevsim yürekte süslerken sonbahar yaprakları tozlu ve günahkâr caddeleri bulutlardan dökülen ıslaklığın altında çöplükten çaldığı çürümüş bir ekmekle bir pençe attı bir sokak kedisi el değmemiş yüreğime kurtulup allı güllü perdelerinden pancurları boyalı pencerelerin dökülüverdi yalanlar ardı ardına sesimde kıvranan yaban çığlığa bir yıldız kaydı gökyüzünde göz kırptı ay yüzüme işveyle ayrıldım gerçeğinden hayatın bilerek…isteyerek…kasten dokununca dudaklarım baştan çıkaran halesine ben kazıdım ilk yalanı ayın gülpembesi dudağına şimdi ay bana sevdalı…ben bende kalanlara atilla güler |
biyük bir zevk ile okudum kaleminiz susmasın dileği ile
tebrikler ....