Dolunayeski bir tren yolunda maziyi anarken. paslı demirlere yorgun halde bakarken titreyen dizlerim yaşlı gözlerime isyan ederken. dolunay vardı sana sondefa elveda derken bir ışık beliriyor uzakların ötesinde melekler gibi görünüyorsun ay ışığının pençesinde kara toprağın değil hain demirlerin ensesinde sana geliyorum ayrılığımızın ilk gecesinde.. |