AV.! UZUN BİR HİKAYENİN BİRİNCİ BÖLÜMÜ........
çiçeklerin tomurcuklandığı gün
hayatın ilk başlangıcıydı henüz daha yarasalar avlanmıyor av mevsimi bilinmezdeydi ve bir ben türetildi yer yüzüne ayazın gönüllere ilk girişiydi habil ve kabil ilk insan avıydı mevsimsiz nedenini kargada bilmiyor gibi oda mahlukat arasında sır oldu bilinmedi hayretti makamı seyretti kül bir virüs düşmüştü elmadan salgınlara dönüştürecekti zaman bunu ben yazmıyorum RAHMAN dı bize yazdıran üzüm düşmüştü zaten babile kıblesine dönmeliydi insan iblise inat ne taht kalacaktı ne saltanat indirilmiş kıbenin yüzüne tövbesiyle katlanacaktı sevap sultanlar gelecekti şifrelenmşti zamana hayat soğuktan habersizdi soğuklar ey hat sual yalnızca kendinsineydi hayat farkedilmeden önceydi safahat ilk gagasız kuş olu verdi karninda cenin sebeb olmuşu dünya elesteydi yemin ruhuna elbiseydi dünyaydı artık bedenin toprağı avuçlayıp yemek değildir sebebin yaş geçti deyişmedi gözlerin o deyişmeyecekti yere düşsede bedenin hak sonra rüzğar tanındı kattı önüne mahsül alındı görmedi körün gözleri perdeleri kalındı yağmur buna alındı yağdırdı mahsül |