GÜN BATIMINDA SEN
Güneş batıyor adanın arkasında
Gömülüyor denizin gri tonlarına Hafiften bir akşam esintisi Çökerken egenin akşamlarına Biraz hüzün sarıyor yüreğimi Eksik yanımı solumun incede sızlatıyor Gece hüzün çiçeği kapanmak üzere Küsüyor sanki ayın doğuşuna Son ışığı yansıyor gündüzün Uzaktan beyaz bir yelkenli Hadi kalk seni almaya geldim Der gibi yaklaşıyor kıyıya İrili-ufaklı adalar bomboş Misafir istiyor beni kucağına Anlaşılamıyorum nedense Yada anlatamıyorum kendimi Kaçma isteğim bundandır belki İnsanlardan boş bir adaya Her sonbaharın yaprak döküşü bende Açtırıyor çiçeklerini yine mevsiminde Gün batımına kapıldı bir an gözüm Seyri güzel anımsattıkları biraz hüzün Begonvillerin renkleri henüz solmuyor Güllerin kokusunu içime çekerken Yaşama arzum yeniden doğuyor Ağustos böcekleri başladı melodiye Gece bir başka güzel oluyor Renkli ışıkları Bodrum’un Ay ışığında sönük kalıyor Kızıllaşan güneşin yarısı denizde Kadehimdeki kırmızı şarabım Sigaramın dumanına karışıyor Az sonra mehtap çıkacak Seni bana getirmesede sevgilim Doyumsuz güzelliğe yerleşen Aklımdaki yüzünün tablosunu Asacak gökle yerin birleştiği yere Ve ben yalnız hissetmeyeceğim kendimi Karşımda tüm canlılığınla dururken Teşekkür edeceğim sana aşkım Gün batımında beni yalnız bırakmadığın için BİRGÜL AL 22-07-2011 |