SONSUZLUĞUN MAVİSİ
Suyu unutulmuş bir toprak parçasıyım sebepli sebepsiz sorulardan yükümlüyüm ve ağır yüküm Sonu olmayan ufkun sonundayım dönüp bakamam geriye görmez gözlerim bir tek onu görür Doğarken yazılmış bir mektubum pulu olmayan.Bir resimim çerçevesiz bir fotoğrafım çehresiz oklarım çekildi hedefsiz sessiz sessiz. Seferi olduğum yaşamın ağaçsız bir ormanıyım lütufta bulunma ben anlamam işitemem sen kulak ver sessizliğe duyamazsın ama anlarsın ki unutamamaktan iyidir duyamamak yürürüm kumda amaçsız yalın ayak ardındadır bir hipokondriyak
|