Gurbet
Hasret koydun gurbet beni soyuma
Allanıp pullanıp kandırdın beni Göndermedin düğünüme toyuma Köz düşürüp gönlüme yandırdın beni. Kurtulan var mı sevda ateşinden? Ayırırsın sevenleri eşinden Bir lokmacık ekmeğimin peşinden Diyarı gurbete saldırdın beni. Çektin hep Mecnun’u çeken çöl gibi Eritip tükettin ince tül gibi Susuz kalmış saksıda ki gül gibi Döndürüp gazele soldurdun beni. Kurtulmak istedim senden kaç kere Çırpındıkça düştüm her defa yere Kazan sende, kepçe sende ha bire; Boşaltıp boşaltıp doldurdun beni. Birbirine karıştı haftam, ayım Hasretlikten yana düştü her payım Daha erken; şunları da yapayım Dedirtip, sonunda öldürdün beni. HALİL MANUŞ |