BİZİM YUNUS’A

“Bu dünyadan gider olduk
Kalanlara selam olsun…”
Selamını duyup aldık
Bizden birkaç kelam olsun

“Dostun dostuna dost olmak”
Sözün düstur oldu bize
“Ah, ölmezden evvel ölmek”
Ağır geldi nefsimize

“Biz kimseye kin tutmayız”
Demen bile yetti cana
Bu çağrını unutmayız
Işık tuttun her insana

“Dolap niçin inilersin?”
Bunu bize sordun derim
Cevabını da verirsin
“Derdim vardır inilerim”

Sendeki dert ilahi aşk
Bunu bilen bilir elbet
Ne mal istersin ne de köşk
Bir tek nefes cana minnet

Bu dünyadan konup göçtün
Bir gelmiştin, pir gelmiştin
Sanki kanatlanıp uçtun
Söyle, boşa mı yelmiştin?

Sorarlar ki Yunus kimdi?
Kavurandı aşkla canı
Molla Kasımlar yok şimdi
Kim sîgaya çeker beni

Taptuk Emre ocağına
Yıllar yılı odun taşı
Yüklemedin kucağına
Ne eğriyi ne de yaşı

Gittin, döndün Taptuk sana
Yine dedi “Bizim Yunus”
Girmeseydin kutlu hana
Çökecekti üstüne pus

HALİL sanki senin gölgen
Hep peşine düşeceğim
Hamdın; piştin, dergâhta sen
Ben nerede pişeceğim…

HALİL MANUŞ