Hatalarla dolu amma duygularımı yansıtan dörtlükleri paylaştım. Ziyaret ve kıymetli sözleriniz için kalbî teşekkürlerimi iletiyorum muhterem Üstadım. Var olunuz. Sıhhat ve selâmetle...

Teşekkürler muhterem kardeşim. Ziyaret ve yorumlarınızla hoşnud ettiniz. Var olunuz.. Selâm ve dua ile..

Maalesef yaşadığımız acı olaydı.Meslek seçiminde en büyük etken oldu herhalde. İlkokuldan sonra bir yıl, ortaokuldan sonra üç yıl ara verip liseyi de gündüz çalışıp gece okuyarak tamamladıktan sonra eğitim enstitüsünü seçmiştim yüksek eğitim için. halbuki puanım Ankada'daki hukuk veya siyasal bilgiler fakültelerinden birine girmeye yeter derecede idi. İlkokuldan sonra doğrudan öğretmen okullarına giden sınıf arkadaşlarım 1972-73 öğretim yılında öğretmen olarak yurdun çeşitli yerlerine atanmışlardı. Ben ise 1980-81 öğretim yılının yarısında ancak mesleğe başlayabildim.Ama,ilkokula başladığımda başımdan geçen bu olay meslek hayatım boyunca beni yönlendiren bir etkiye sahipti sanırım. O öğretmenin adını hiç bir zaman hayırla yâd edemedim. Bir çuval incirin içinden çıkan bir çürük imiş. Ben onun gibi olmamaya özellikle dikkat ettim.Meslekte 29 yıl çalıştıktan sonra emekli oldum.Halen ücretli olarak gene mesleğime devam ediyorum. Sınıfında dersine girdiğim hiç bir öğrencimin benim hakkımda menfî düşünmesine vesîle olacak bir aşağılamam, hakâretim veya şiddet uygulamam olmadı çok şükür. İnanç bazında ise hiç bir zaman kimsenin inancına ters bakmadım. Nasîp oldu Almanya'da da görev yaptım. Gayri müslim olan talebelerim de vardı. Hiç birinin dînî inancına müdahale etmedim.
Zenginlik-fakirlik konusu ise ap ayrı bir yaradır. Çünkü ben 10 kuruş tebeşir parasını sınıf başkanı olduğum halde ödeyemediğim için sınıfta mahçup olmuş, evden 10 kuruşu alabilmek için gözyaşı dökmüş ama alamadığım gibi anamdan "yoktan anlamıyorsun" diyerek bir de iğde sopası ile dayak yemiştim. O yüzden meslek hayatım boyunca hiç bir öğrencimi maddî olarak zora sokmamaya özen gösterdim.
Yeni çalışmaya başladığım öğrencilerim için yaptığım ilk iş velîleri ile tanışmak, öğrencinin kısa bir tanıtım kartını hazırlamak ve sezdirmeden ailenin maddî durumunu yoklamak olurdu. Sonrasında da o çocukların durumuna göre hareket ederdim. Varlıklı öğrenci velîlerimden fıtır sadakası ve zekât parasını bana emanet edip uygun şekilde harcamamı isteyenleri hiç unutamam ve hayırla yâd ederim.

Maalesef yaşadığımız acı olaydı.Meslek seçiminde en büyük etken oldu herhalde. İlkokuldan sonra bir yıl, ortaokuldan sonra üç yıl ara verip liseyi de gündüz çalışıp gece okuyarak tamamladıktan sonra eğitim enstitüsünü seçmiştim yüksek eğitim için. halbuki puanım Ankada'daki hukuk veya siyasal bilgiler fakültelerinden birine girmeye yeter derecede idi. İlkokuldan sonra doğrudan öğretmen okullarına giden sınıf arkadaşlarım 1972-73 öğretim yılında öğretmen olarak yurdun çeşitli yerlerine atanmışlardı. Ben ise 1980-81 öğretim yılının yarısında ancak mesleğe başlayabildim.Ama,ilkokula başladığımda başımdan geçen bu olay meslek hayatım boyunca beni yönlendiren bir etkiye sahipti sanırım. O öğretmenin adını hiç bir zaman hayırla yâd edemedim. Bir çuval incirin içinden çıkan bir çürük imiş. Ben onun gibi olmamaya özellikle dikkat ettim.Meslekte 29 yıl çalıştıktan sonra emekli oldum.Halen ücretli olarak gene mesleğime devam ediyorum. Sınıfında dersine girdiğim hiç bir öğrencimin benim hakkımda menfî düşünmesine vesîle olacak bir aşağılamam, hakâretim veya şiddet uygulamam olmadı çok şükür. İnanç bazında ise hiç bir zaman kimsenin inancına ters bakmadım. Nasîp oldu Almanya'da da görev yaptım. Gayri müslim olan talebelerim de vardı. Hiç birinin dînî inancına müdahale etmedim.

Sağolasın adaşım.. Sıhhatle, selâmetle..