Ümitsiz yaşanmıyor...Hayata dair ,ne varsa ,içinde mutlaka ümit vardır..Hayatı yaşanılır kılan da bence budur...!!!Ümitlerimiz rüyamız,ümitlerimiz dünyamız...Şiirin hikayesi yaşama anlam katan,heyecan veren ümidi anlatmaktadır...

Ne günler geçti,
Ağlattı,sızlattı,deldi de geçti...
Güzel günler anılarda kaldı..
Şimdi hayatımda ,
fırtınalar başladı..

Düşündükçe geçen günleri..
ince ince sızlatan yüreğimi,
Silemezler içimden ne seni,
Ne de geçen günleri...

Hayat yolunda
Yalan dünyada
Tek gerçeğim ,
Sensin ümidim,
Sen benim rüyamsın,
Sen benim dünyamsın.....

Susma gönlüm,
Ne olursun...
Haykır ,tüm duygularını..
İsyanını,
sevincini,kederini,hüznünü..

Neden ,bu mahsun duruşun?
Boynu bükük gülüşün...
Sessiz sessiz ağlarken.
Hüzünlü bakışın..
Bu halinle...
Rüyamdasın,
Dünyamdasın,
Gönlümü yakan,
Yüreğimi acıtan,
Ümitsizce,
Hayatımı cehenneme çeviren..
Kadere bir dokun..
Değiştir kaderimi ümidim..


Neyleyim,ben böyle dünyayı,
Yanarım da yanarım,
Başıma gelenlere yanarım..
Bunca yıldan sonra ,
Boş geçen ömrüme yanarım...
Sevgisiz geçen yıllara yanarım..
Hasretle geçen yıllara yanarım..

Dinle beni ,
sana sesleniyorum,ümidim....
Nerdeysen göster kendini,
Çık artık rüyamdan,
Çık artık dünyamdan..
Tut ellerimden..
Süründürme beni,
Bir dokun,
Yak kalbimi...
Duy artık sesimi ..
Mutluluk benim de,
Hakkım değil mi...