Sevdadan yana verem olmuş
sevmekten yanmiş kavrulmuş
beyni zonklar, ciğeri paramparça
sevdadan deli divane olmuş...

ciğerini yaralar kapladi
başina çekilmez ağrilar saplandi
yüreğiden içine kan damladi
sevdadan sanki iskelet olmuş...

kimse sevdasini hoş görmez,
çektiği acilari bir türlü dinmez,
sevda başindan çekip gitmez
sevdadan mecnun olmuş...

turhaniye çektirenlere düşman olmuş,
çektikce hinçla öfkeyle dolmuş,
dertler bitmez arttikça artmaktaydi
sevdadan yatağa mahkum olmuş...

Gül gibiydi yüzü solmus,
gözlerinin işiğibirden sönmüs...
ah!su öksürük yokmu/zavalli içini dişina çikariyor...

doktorlar teşhisini koydu.
Beyaz beden/inde „verem’ illet/i...
bu illet onu günden güne
iyiden iyiye eritiyor...

ciğerleri çürümüş bitmiş
aldiği nefes ona artik nasil/da yetmiyor...
yaşli anasi başinda durmak/sizin ağliyor
her/an başini okşuyor...

sanki bu dert yetmez gibi
anasinin bu ağlayişida beyaz güvercin/imi
dahada öldürüyor...

„ağlama anam’ diyor. Anasi icli icli ağliyor
„ana yüreği oğul dayanmiyor’ diyor!...

Doktor"yok çaresi geç kalinmiş"
kalan ömrün böyle geçecekmiş...
artik her öksürdüğünde tükrük değil
kan geliyor kan saçiyor öksürük...

dayanmiyor buna yüreği
dayanmiyor artik tükenmis bedeni...
insanlar ona yanaşmiyor dişliyor
bu adam veremli diyor...

onun derdi ona yetmezmis gibi
bide insanlar tarafindan
dişlanmak onu hepten öldürüyor...

oysa ne hayelleri vardi onun
evlenecekti pembe panjurlu bir evi
sicak bir yuvasi olacakti...
annesine gelin ve torun sevgisi yaşatacakti
ama bu illet yok etti hayellerini...

şimdi kim "anne" diyecekti anasina
anasi nasil dayanacak Oglun/nun yokluğuna
her gece ağlayacak yanliz kalacak
nasil dayanabilir yaşli bedeni bu amansiz ayriliğa

verem illeti girdi dünyayla ana/sinin ara/sina
inat etmiş alacakmiş genc bedenini bu hayat/tan...
o kendisine üzülmüyorda tek üzüntüsü
önce anasi sonra erisemedigi hayelleriydi...

daha doymadi doyamadi bu sevgiye
bir dur! diyen, yok/muydu O amansiz

Verem illet/ine...




Aslı Gürbüz