3
Yorum
2
Beğeni
0,0
Puan
2254
Okunma
bu kalp terkedildikçe yıkıldı
umudu kırıldıkça karardı
isimler çoğaldıkça tenhalaştı
şimdi kimse durmuyor önünde
sen git çalınan taşları topla getir
ben sıvasını karayım
çıkalım şu yıkık duvarı akşam olmadan
ucu sararmış perdelerin penceresinden düşmüş
yerde sert macunlu mavili cam kırıkları rüzgara küsmüş
biraz tablacıların sesi biraz yaz sinemaları
şu iki ağaca hapörle de asalım şenlik olsun
beleş filim için üstüne çıksın çocuklar
mazide onarılacak daha çok şey var
sen git terziden bir gökkuşağı diktir
ben yıldızların tozunu alayım
ışıklandıralım şu yıkık duvarı karanlıkta kalmadan
yarın öbür duvara devam ederiz durmadan
mazide onarılacak daha çok şey var
Şiirin sahibi
Cevap Yaz