Oyuncak arabam aynı zamanda biricik uçağımdı.
Halı üzerinde ki çizgileri araba yolu edindiğim tarihlerde,
Hayal gücüyle bir bakmışım ki İstikbal Göklerde,
Öyle rota falanda yok, profesyonelim anlayacağım,
Kara kutuda yoktu içinde,akıl var mantık var,
Kara kutunun ne işi olabilir ki renkli hayallerimde,

En üzüldüğüm olay ise,
Oyuncaklarım koyduğum mavi bavulun,
Artıkların gittiği çöpe atılmasıydı,
Oysa o benim en büyük hayallerimi saklardı,

Süpermen kıyafetimle dünyayı kurtaracağıma inanırdım,
Taki annem sana küçüldü deyip,
Alt komşunun küçük oğluna verene kadar,

Her oyuncakçı dükkanının camında benim parmak izlerim vardı,
Ve her oyuncağa da ‘o benim’ diyesim vardı…

Değerli Sunay Akın ve Kuruculuğunu yaptığı İstanbul Oyuncak Müzesine, yedi bölge yedi iklim kucak dolusu sevgiyle...

30 Mayıs 2011