anaToprağın diğer adı ana. Fidandaki can suyu. Kör kuyunun içindeki zemzem. Bütün ilahi ve beşeri felaketlerden, veballerden, günahlardan hâmi. Gözün pınarı, elin damarı, kanın kalbi kalbin kanı. Hem yara hem merhem ana. Candan özge özgeden can. Velhasılı kelam ana. Dünyanın gözündeki elmas. Cennetin yere serildiği kul. Mecnun’un aklı – aşkı, Leyla’nın kalbi. Bütün sürgünlerin vuslatı. Arefenin bayramı, koçun kurbanı. Canın cânı. Ana “İş ana kuzusu olmakta değil ananın kuzusu olmakta” Ö.Ü |
Şavkı vurur pencereden bacadan”
annem ağlak ve acılıdır...kardeş dediğin erir mi kanda şair! ya kanser yakışırmı heybetli dayıma...ölüm saklanır mı böyle sinsice bir yeğenden...af kime günah kime gerek şimdi...ya ben dediğin habersiz ve sessiz ve itaatkarsa.
"bir güzeli bir çirkine vermişler neydem neydem vermişler
baş yastığı kendisine eş değil"
bu türkü beni dağlar şair ve sen diyorsun ki AŞK TUTAR BENİ...ve ben diyorum ki ...! boş ver be şair....gitme vakti.